در پایان روی I Agree/Go to Step2 کلیک کنید.
مرحله دوم
در این مرحله تنظیمات مقدماتی شبکه یا Network را انجام می دهم.
در Setup Networking گزینه های زیر را تنظیم می کنم.
- Contact Information
- Hostname
- Resolvers
- Main Network/Ethernet Device
یادآوری شده است که گزینه هایی که با علامت asterisk یا ستاره هستند را الزاما پر کنید.
- Contact Information
در این صفحه یک سری اطلاعات تماس را وارد می کنیم.
- Server Contact Email Address
پر کردن این فیلد الزامی است. در فیلد خالی ایمیل خورد را وارد کنید. هر مشکلی که در رابطه با سرور بوجود آید با این ایمیل با شما تماس گرفته می شود. با انتخاب دو Subscribe ،می توانید مشکلات مربوط به ایمیل های جدید و ایمیل های ساخته شده و منتشر شده را هم با وارد کردن این ایمیل مدیریت کنید.
- Server Contact SMS Address
پر کردن این فیلد الزامی ندارد. در جلوی این فیلد می توانید شماره تلفن همراه یا Cellular خود را وارد کنید. می توانید شماره Pager هم وارد کنید. در رابطه با مشکلات مربوط به سرور با این شماره ها با شما تماس گرفته می شود.
- Server Contact AIM Name
- Server Contact ICQ Number
پر کردن این فیلد الزامی ندارد. روی چک باکس آن کلیک کنید. نام ICQ خود را وارد کنید. اگر می خواهید از چند ICQ استفاده کنید در پایان هر یک Comma بگذارید.
در اولین فیلد نام ICQ خود را وارد کنید. در فیلد دوم نام یوزر یا نام کاربری سرور را وارد کنید. در فیلد آخر هم پسورد مربوط به نام ICQ که در فیلد اول وارد کردید را بنویسید.
- Hostname
در اینجا نام هاست یا Hostname را وارد کنید. از قبل Hostname سرور نوشته شده است.
توجه داشته باشید که نام Hostname باید با استاندارد FQDN یا Fully Qualified Domain Name مطابقت داشته باشد. مثال هایی هم آورده شده است که می توانید مطالعه کنید.
- Resolvers
مهمترین تنظیمات این بخش تنظیم Resolver ها است. اگر اشتباهی در تنظیم DNS Sever ها در این قسمت بوجود آید باعث مشکلات فراوان می شود.
فیلد های ستاره دار Primary Resolver و Secondary Resolver از قبل پر شده است. دقت کنید این تنظیمات درست باشند. انتخاب Third آخری اختیاری است.
- Main Network/Ethernet Device
در اینجا اینترفیس فعال سرور را انتخاب کنید. این اینترفیس بصورت معمول eth0 نام دارد.
اگر از اینترفیس یا کارت شبکه دیگری روی سرور استفاده می کنید، نام اینترفیس فعال خود را وارد کنید. برای این کار از منوی باز شونده گزینه more را انتخاب کنید و نام اینترفیس را وارد کنید.
نکته
از اینترفیس های مجازی یا Virtual Interface مانند venet0:0 استفاده نکنید.
در پایان روی Save & Go to Step3 کلیک کنید.
مرحله سوم
در این مرحله تنظیم نهایی آیپی آدرس های سرور را انجام می دهم.
اگر می خواهید در راه اندازی وب سایت ها برای آن ها آیپی اختصاصی یا dedicated تنظیم کنید لازم است در این مرحله این آیپی های جدید را وارد کنید.
اگر مایل به این کار نیستید روی Skip This Step and Use Default Setting کلیک کنید و به مرحله بعد بروید.
یادآوری
در این آموزش نیازی به استفاده از آیپی اختصاصی نیست. آیپی 5.9.253.7 برای این کار کفایت می کند. روی Skip کلیک کنید.مرحله چهارم
در این مرحله تنظیمات Nameservers را انجام می دهم. در اینجا موارد زیر را تنظیم می کنیم.
- Nameserver Configuration
- Choose which nameservers domains on this server will use
- Add A Entries for Nameservers & Hostname
در بالای همه این موارد یادآوری شده است که گزینه هایی که با علامت asterisk یا ستاره هستند را الزاما پر کنید.
- Nameserver Configuration
یک Nameserver برنامه ای است که لیستی از نام دامنه ها به همراه آیپی آن ها را در خود نگهداری می کند.این امکان را برای بازدید کننده فرام می کند تا بتواند وب سایت مورد نظرش را پیدا کند.
برای کانفیگ Nameserver چند انتخاب داریم.
- BIND
- MyDNS
- NSD
- Disabled
در جدول بالا یک سری مزیت ها و یک سری عیب ها برای هر کدام از حالات نوشته شده است.
حالت BIND
مزیت های حالت BIND شامل موارد زیر است.
- Configuration file can be manually edited
- Extremely configurable
- Provides a caching nameserver
- Very tolerant of syntax errors in zone files
می توانید تنظیمات را بصورت دستی ویرایش کنید. برای کانفیگ بسیار مناسب است. قابلیت کش برای Nameserver را ارائه می دهد. در برابر خطاها انعطاف پذیری بیشتری دارد.
عیب های حالت BIND شامل مورد زیر است.
- Much Larger Memory Footprint
مقدار مصرف این حالت از حافظه بیشتر است.
حالت MyDNS
مزیت های حالت MyDNS شامل موارد زیر است.
- Stores zone information in MySQL database
- Zones can be added/modified without a full reload
- Uses memory cache to speed up DNS queries
می توانید اطلاعات یک حوزه Nameserver را در دیتابیس ذخیره کنید. می توانید یک حوزه Nameserver را بدون بارگذاری کامل، ویرایش کنید. این حالت از یک کش مموری برای بالا بردن جستجو در DNS استفاده می کند.عیب های حالت MyDNS شامل موارد زیر است.
- Does not provide a caching nameserver. Will only serve zone
- Database queries may increase response time
- Does not support DNSSEC
از کش استفاده نمی کند. جستجو در دیتابیس ممکن است زمان زیادی طول بکشد. از DNSSEC پشتیبانی نمی کند. DNSSEC مخفف Domain Name System Security Extensions است. از لحاظ امنیتی کاملا ایمن نیست.
حالت NSD
مزیت های حالت NSD شامل موارد زیر است.
- Very low memory footprint
- Extremely lightweigh
- No additional configuration needed
در این حالت مقدار مصرف حافظه کم است. نسبت به بقیه حالت ها ساده تر است. نیازی به کانفیگ و ویرایش اضافی ندارد.
عیب های حالت NSD شامل موارد زیر است.
- Configuration is generated automatically
- Does not provide a caching nameserver. Will only serve zones
- Must restart each time zones are altered
- Limited to 512 IP addresses
کانفیگ بصورت اتوماتیک است. از کش استفاده نمی کند. بعد از هر تغییر احتیاج به ریستارت است. محدودیت تعداد 512 تایی در آیپی ها دارد.
اما کدام یک را انتخاب کنیم.
حالت BIND
- This is the default choice and is recommended for most systems
حالت BIND انتخاب مناسب تری است. این حالت نسبت به بقیه حالات سفارش شده است.
حالت MyDNS
- If you serve a large number of zones that are being updated frequently,
this may be the name server for you
اگر شما نیاز دارید که مرتبا حوزه Nameserver های خود را به روز کنید، این گزینه مناسب است.
حالت NSD
- This is ideal for a small vps when your datacenter provides caching nameservers
- Not recommended for system that will host many DNS zones or IP addresses
این حالت برای vps های کوچک مناسب است. برای سیستم هایی که از حوزه ها و آیپی های زیاد استفاده می کند، مناسب نیست.
حالت BIND را انتخاب کنید.
- Choose which nameservers domains on this server will use
در اینجا Nameserver های خود را وارد می کنیم.
